co oferujemy

PODSTAWOWE ZALETY STROPU

Strop teriva jest powszechnie stosowany w konstrukcjach budynków jedno i wielorodzinnych oraz wszelkiego rodzaju halach sportowych oraz przemysłowych Jego niekwestionowane zalety to:
– nieskomplikowany i szybki montaż
– możliwość ręcznego montażu przez dwie osoby
– wyeliminowanie pełnego deskowania konstrukcji stropu
– długość belek według indywidualnych zamówień
– korzystny koszt 1m2 stropu

1. Informacje ogólne

Stropy TERIVA są monolityczno – prefabrykowanymi stropami gęstożebrowymi, belkowymi pustakami. Stropy te składają się z kratownicowych belek stropowych, Pustków betonowych (niekiedy elementów wypełniających z betonu komórkowego) oraz betonu układanego na budowie.

Stropy te przeznaczone są zarówno dla budownictwa mieszkaniowego jak i budownictwa użyteczności publicznej. Wyróżnikiem stropów jest obciążenie charakterystyczne równomiernie rozłożone ponad ciężar własny konstrukcji, które przyjęto równe 4,0; 6,0 i 8;0 kN/m

Rodzaje Stropów Teriva:

• Dla budownictwa mieszkalnego
  TERIVA 4,0, które w zależności od wysokości konstrukcyjnej stropu dzieli się na:
  • TERIVA 4,0/1 – o wysokości konstrukcyjnej stropu 0,24 m;
  • TERIVA 4,0/2 – o wysokości konstrukcyjnej stropu 0,30 m;
  • TERIVA 4,0/3 – o wysokości konstrukcyjnej stropu 0,34 m;4,0/3

• Dla budownictwa użyteczności publicznej
  
  • TERIVA 6,0
  • TERIVA 8,0
    Przekrój poprzeczny stropów TERIVA 6,0 i TERIVA 8,0.Tablica 1. Parametry techniczne stropów TERIVA

    Rodzaj stropu	Rozpiętość stropu [m]	Osiowy rozstaw belek [m]	Wysokość konstrukcyjna stropu [m]	Grubość nadbetonu [mm]	Ciężar konstrukcji stropu [kN/m2]
    TERIVA 4,0/1	2,4 ÷ 7,2*)	0,60	0,24	30	2,68
    TERIVA 4,0/2	2,4 ÷ 8,0	0,60	0,30	40	3,15
    TERIVA 4,0/3	2,4 ÷ 8,6	0,60	0,34	40	3,40
    TERIVA 6,0	2,4 ÷ 7,8	0,45	0,34	40	4,00
    TERIVA 8,0	2,4 ÷ 7,2	0,45	0,34	40	4,00
    *) dla rozpiętości powyżej 6,0 m strop projektowany jako ciągły (minimum dwuprzęsłowy)

    Liczba belek i pustaków oraz ilość betonu na budowie, niezbędna do wykonania jednego m² stropu podano w tablicy 2.

    Tablica 2. Liczba belek i pustaków oraz ilość betonu układanego na budowie niezbędna do wykonania 1 m² stropu.

    Rodzaj stropu	Belki [m]	Pustaki [m]	Beton monolityczny *) [m3]
    TERIVA 4,0/1	1,67	6,7	0.047
    TERIVA 4,0/2	1,67	6,7	0,075
    TERIVA 4,0/3	1,67	6,7	0,080
    TERIVA 6,0	2,22	9,2	0,097
    TERIVA 8,0	2,22	9,2	0,097
    *) bez betonu w żebrach rozdzielczych, wieńcach i innych uzupełniających elementach stropu, wykonanych z betonu monolitycznego

    
    Odporność ogniowa stropów TERIVA (niezależnie od rodzaju stropu), przy wykończeniu dolnej powierzchni tynkiem cementowo – wapiennym o grubości nie mniejszej niż 10 mm wynosi REI 60. wyższa odporność ogniowa stropów TERIVA można uzyskać stosując – zgodnie z Instrukcją ITB Nr 409/2005 Projektowanie elementów żelbetowych i murowanych z uwagi na odporność ogniową – inne wykończenie dolnej powierzchni stropu, np. płytami gipsowo – kartonowymi GKF, płytami wiórowo – cementowymi lub odpowiednimi sufitami podwieszonymi.

    Izolacja akustyczna stropu TERIVA, w zależności od jego zastosowania, powinna spełniać wymagania określone w normie PN–B–02151–03:1999. W celu spełnienia tych wymagań w budownictwie mieszkaniowym i ogólnym należy przyjmować odpowiednie rozwiązania podłóg jak dla stropów gęstożebrowych o zbliżonej masie 1m² stropu według  Instrukcją ITB Nr 394/2004 Zasada doboru podłóg z uwagi na izolacyjność od dźwięków uderzeniowych stropów masywnych.

    Izolacyjność cieplna stropów TERIVA, bez warstwy wykończeniowych (od góry i od dołu), określona oporem cieplnym wynosi:

    • Stropu TERIVA 4,0 – 0,37 m²K/W;
    • Stropu TERIVA 6,0 i TERIVA 8,0 – 0,39 m²K/W.

2. Pustaki stropowe

Kształt i wymiar pustaków stropowych TERIVA przedstawiono na rysunkach 4 ÷ 7.

Pustaki stropowe TERIVA 4,0/1

Pustaki stropowe TERIVA 4,0/2

Pustaki stropowe TERIVA 4,0/3

Pustaki stropowe TERIVA 6,0 i TERIVA 8,0

Pustaki mogą być wytwarzane z betonu zwykłego, z betonu na lekkich kruszywach porowatych lub nawet z betonów, których głównym składnikiem są odpady z przeróbki drewna. Ścianki pustaków mogą być pogrubione do środka, jednak pod warunkiem zachowania masy pustaka. Także zewnętrzne wymiary pustaków nie mogą być zmienione. Kształt i wymiary pustaków do stropów TERIVA przedstawiono na rysunku poniżej.

Masa pustaków nie powinna być większa niż:

• 16,5 kg – pustak do stropu TERIVA 4,0/1,
• 18,6 kg – pustak do stropu TERIVA 4,0/2,
• 20,2 kg – pustak do stropu TERIVA 4,0/3,
• 17,7 kg – pustak do stropu TERIVA 6,0,
•  17,7 kg – pustak do stropu TERIVA 8,0.

3. Belki stropowe

Belki do wykonywania stropów TERIVA składają się z betonowej stopki o przekroju 40 × 120 mm (beton klasy nie niższej niż B20) i zatopionego w niej dolnego pasa przestrzennej kratownicy stalowej.

W belkach mogą być stosowane dwa typy kratownic:

• Typ K – z prętem górnym Φ 8 mm i dwoma dolnymi prętami o równej średnicy od Φ 6 do Φ 12 mm – rysunek 8 a;

• Typ KJ – z prętem górnym Φ8 mm i dwoma dolnymi prętami o równej średnicy i długości równej długości kratownicy oraz dodatkowymi (jednym lub dwoma) prętami dogrzanymi w części środkowej – rysunek 9. 

Kratownica do belek stropowych typu K.

Kratownice do belek stropowych KJ.

Niekiedy stosowane są też kratownice z prętem górnym Φ 8 mm i dwoma prętami dolnymi również Φ 8 mm.

W stopce belek, jeżeli jest to potrzebne, między prętami pasa dolnego kratownicy umieszcza się jeden lub dwa pręty dodatkowe (rysunek10).

Kratownice wykonuje się ze stali klasy:

• Pręty podłużne – A III N;
• Krzyżulce – A-0 lub A-III N;

natomiast jako pręty dodatkowe stosuje się pręty ze stali klasy A-III N.

Belki stropowe TERIVA
a) z kratownicą K; b) z kratownicą KJ

Stal klasy A-0 i A-III N powinna odpowiadać wymaganiom Polskich Norm lub Aprobat Techniczny ITB o numerach wymienionych w rozdziale 6.

Masa belek jest nie większa niż 17 kg/m.

Długość nominalna belek jest równa długości kratownicy. Długość kratownicy typu K jest równa długości modularnej n . 200 mm, a długość kratownicy typu KJ jest mniejsza od długości modularnej o 16 mm, czyli wynosi n . 200 – 16 mm. Na indywidualne zamówienie mogą być stosowane kratownice o długości modularnej n . 100 mm.

Szczegółowe wymiary kratownic (w tym średnice i długości prętów), a także gatunki stali jakie mogą być stosowane do wykonywania kratownic podane są w dokumentacji techniczno-roboczej elementów stropowych dla odpowiedniego rodzaju stropu (TERIVA 4,0/1; TERIVA 4,0/2, TERIVA 4,0/3, TERIVA 6,0, TERIVA 8,0) opracowanej przez firmę INWENTA Spółka z o.o.

4. Podstawowe zasady wykonywania stropów teriva

4.1. UKŁAD BELEK

Przed przystąpieniem do układania belek należy sprawdzić z dokumentacją techniczną poprawność wykonanej podpory (podpory stałe i montażowe powinny być spoziomowane).

Przy układaniu belek stropowych na budowie należy stosować podpory montażowe rozmieszczone w rozstawie nie większym niż 2,0 m, tzn.:

• • przy rozpiętości modularnej stropu l ≤ 4,0 m – 1 podpora;
  • przy rozpiętości modularnej stropu 4,0 m ≤ 6,0 m – 2 podpora;
  • przy rozpiętości modularnej stropu 6,0 m ≤ 8,0 m – 3 podpora;
  • przy rozpiętości modularnej stropu l > 8,0 m – 4 podpora;

Przy rozpiętościach stropów wymienionych w tablicy 3, podczas układania belek podpory montażowe należy ustawiać w sposób umożliwiający uzyskanie strzałki odwrotnej o wartości 15 mm.

Belki należy układać w rozstawie co 60 cm w stropach TERIVA-I i co 45 cm w stropach TERIVA-I bis, TERIVA-II i TERIVA-III. Sprawdzenie rozstawu belek dokonuj się przez ułożenie po jednym pustaku między nimi przy każdym końcu belki.

Długość oparcia belki na murze innej podpory stałej nie powinna być mniejsza niż 80 mm w stropach TERIVA-I oraz 110 mm w stropach TERIVA-I bis, TERIVA-II i TERIVA-III. Końce belek należy opierać za pośrednictwem zaprawy cementowej marki M12 o grubości około 20 mm; sposób podpierania belek podano na rysunku 11.

Długość oparcia belki na murze innej podpory stałej nie powinna być mniejsza niż 80 mm w stropach TERIVA-I oraz 110 mm w stropach TERIVA-I bis, TERIVA-II i TERIVA-III. Końce belek należy opierać za pośrednictwem zaprawy cementowej marki M12 o grubości około 20 mm; 

Sposób podpierania belek

W przypadku wykonania wieńca opuszczonego, belki należy opierać na podporach montażowych ustawionych przy licu ściany nośnej lub w odległości nie większej niż 0,3 m od lica. Dolna krawędź wieńca opuszczona powinna znajdować się poniżej spodu belki w odległości nie mniejszej niż 40 mm.

Dla stropów TERIVA – KJ o rozpiętościach większych od 480 cm podpory montażowe belki żeby 
wypoziomować tak, aby w środku rozpiętość stropu uzyskać wygięcie belki w górę równe 15 mm.

Sposób układania belek

4.2 UKŁAD PUSTAKÓW

Pustaki należy układać z odpowiednio usztywnionych pomostów roboczych, których poziom powinien być niższy od dolnej powierzchni belek o około 60 cm. Powierzchnie czołowe pustaków przylegających do wieńców, podciągów i żeber rozdzielczych powinny być przed ich ułożeniem zamknięte (zadekowane). Pustaków nie należy opierać na podporach stałych, na których są ułożone belki.

4.3 ZBROJENIE PODPOROWE

W stropach TERIVA-II o rozpiętości 7,8 m oraz w stropach TERIVA-III o rozpiętości 6,6 m i 7,2 m, na kratownicę stalową z obu końców każdej belki należy nałożyć szkielet stalowy wykonany zgodnie z dokumentacją stropu. Szkielet ten należy nałożyć tak, aby pierwsze strzemię znajdowało się w licu podpory stałej. Zbrojenie podparcia jest pokazane na rysunku 12.

Zbrojenie podporowe

4.4 WIEŃCE

Na obrzeżach stropów, na ścianach nośnych i ścianach równoległych do belek należy wykonać w poziomie stropu wieńce żelbetowe o wysokości nie mniejszej niż wysokość konstrukcyjna stropu i szerokości co najmniej 100 mm. Zbrojenie wieńców powinno składać się co najmniej z trzech prętów o średnicy nie mniejszej niż 10 mm. Zaleca się stosowanie 4 prętów o średnicy 10 mm. Strzemiona o średnicy 4,5 mm powinny być rozmieszczone co 25 cm.

Zbrojenie wieńców zaleca się projektować tak, aby górne podłużne pręty wieńca znajdowały się około 30 mm poniżej górnej powierzchni stropu. Umożliwia to ułożenie zbrojenia podporowego i właściwie jego otuleni betonu.

Na ściankach wykonanych z materiałów o małej wytrzymałości (np. beton komórkowy, cegła dziurawka) zaleca się wykonywanie wieńców opuszczonych. Dolna powierzchnia wieńca opuszczonego powinna znajdować się 40 ÷ 70 mm poniżej powierzchni stropu.

Korzystne jest również opieranie belek stropowych na ściankach nośnych za pośrednictwem żelbetowych elementów prefabrykowanych tzw. kształtek wieńcowych (rysunek 13), które na ściankach skrajnych stanowią jednocześnie deskowanie tracone wieńców stropowych.

Oparcie stropów na ściankach nośnych z wykorzystaniem kształtek wieńcowych
a) i b) na ścianie zewnętrznej; c) na ścianie wewnętrznej

Wieńce należy betonować równocześnie z betonowaniem stropu, zwracają szczególną uwagę na staranne wypełnienie mieszanką betonową wszystkich przestrzeni, w tym miejscu po belkami w wieńcach opuszczonych.

4.5 ŻEBRA ROZDZIELCZE

W stropach o rozpiętości powyżej 4,0 m należy stosowych żebra rozdzielcze. Jeżeli rozpiętość stropu jest mniejsza niż 6,0 m stosuje się co najmniej jedno żebro rozdzielcze zaprojektowane w pobliżu środka rozpiętości stropu. Przy rozpiętości stropu większej niż 6,0 m stosuje się co najmniej dwa żebra rozdzielcze, przy czym odległość między podporami stałymi i żebrami oraz między żebrami powinna wynosić około 1/3 rozpiętości stropu.

Szerokość żebra rozdzielczego powinny wynosić 70 ÷ 100 mm, a wysokość powinna być równa wysokości stropu.

Zakotwione w wieńcach lub podciągach prostopadłych do tych żeber, na długości minimum 0,5 m.

Zbrojenie żebra rozdzielczego powinny stanowić dwa pręty (jeden górą, jeden dołem) o średnicy nie mniejszej niż Φ 12,  połączone strzemionami Φ 4,5, rozstawionymi co 0,6 m. pręty zbrojenia żeber rozdzielczych powinny być

4.6 ŻEBRA POD ŚCIANKAMI DZIAŁOWYMI RÓWNOLEGŁE DO BELEK

Pod ściankami działowymi, usytuowanymi równolegle do belek stropowych, należy wykonać wzmocnione żebra stropowe. Wzmocnione żebra stropowe mogą być wykonane przez ułożenie dwóch belek kratownicowych obok siebie lub – jeżeli zachodzi taka potrzeba – przez wykonanie w stropie belki żelbetowej, ze zbrojeniem według obliczeń statycznych.

Przykładowe rozwiązanie żebra pod ścianki działowe równoległe do belek pokazano na rysunku 15.

Przykładowe rozwiązanie żebra pod ściankami działowymi równoległymi do belek stropowych

4.7 BETONOWANIE STROPU

Żebra pomiędzy pustakami oraz pustakami grubości 30 mm w stropach TERIVA 4,0/1 lub 40 mm w pozostałych rodzajach stropów należy wykonać z betonu klasy nie niższej niż B20, odpowiadającemu wymaganiom  PN-88/B-06250 lub C16/20, odpowiadającemu wymaganiom PN-EN 206-1:2003. uziarnienie kruszywa powinno być nie większe niż 10 mm.

Do betonowania stropu można przystąpić po ułożeniu belek (na podporach stałych i montażowych) oraz pustaków, a także po zmontowaniu zbrojenia wieńców, żeber i ułożeniu zbrojenia podporowego oraz sprawdzeniu poprawności wykonania wszystkich czynności. Bezpośrednio przed betonowaniem ze stropu należy usunąć wszelkie zanieczyszczenia, w wszystkie elementy (pustaki i belki) polać wodą.

Betonowanie stropu należy wykonywać posuwając się stopniowo w kierunku prostopadłym do belek. Jeżeli beton podawany jest przy pomocy pompy, to należy rozprowadzać go równomiernie po powierzchni stropu, nie dopuszczając do jego miejscowego gromadzenia.

Jeżeli beto podawany jest na strop w sposób obciążający konstrukcję, to poziomy transport betonu po stropie może odbywać się taczkami o pojemności najwyżej 0,075 m³ systemem wahadłowym, po sztywnych pomostach ułożonych prostopadle do belek stropowych. Pomosty powinny być wykonane z desek grubości co najmniej 38 mm i szerokości minimum 200 mm. Pomosty na krawędziach bocznych powinny byś obite listwami zabezpieczającymi przed stoczeniem się taczek z pomostu.

W czasie betonowania należy zwracać szczególna uwagę na dokładne wypełnienie mieszanką betonową wszystkich przestrzeni pomiędzy pustakami, czołami belek ułożonych w jednej linii, w wieńcach i żebrach rozdzielczych, prawidłowe zagęszczenie betonu i należytą jego pielęgnację, zwłaszcza w okresie podwyższonej lub obniżonej temperatury powietrza.

W trakcie betonowania należy pobierać próbki betonu i kontrolować jego jakość zgodnie z PN-88/B-06250 lub PN-EN 206-1:2003.

Sposób zalewania stropów.

4.8 ROZFORMOWANIE STROPÓW

Rozformowanie stropu można wykonać, gdy beton ułożony na budowie osiągnie co najmniej 80%  wytrzymałości docelowej.

Rozformowanie polega na usunięciu podpór montażowych oraz deskowania wieńców, żeber rozdzielczych, żeber pod ścianki działowe równoległe do belek i innych fragmentów stropu wykonanych z betonu wylewanego na budowie.

W czasie rozformowania stropu należy zwracać uwagę, aby nie uszkodzić poszczególnych fragmentów stropu, szczególnie pustaków stropowych.

5. Zasady projektowania i wykonywania stropów teriva

5.1 UWAGI OGÓLNE

Zbrojenie stropów TERIVA tj. zbrojenie belek kratownicowych oraz dodatkowe zbrojenie na ścianie układane na budowie wyznaczono według PN-B-03264:2002, przy założeniu schematu belko wolnopodpartej. Wyjątkiem jest strop TERIVA 4,0/1 o długości większej niż 6,0 m, w którym przyjęto schemat belki częściowo zamocowanej – właściwe warunki zamocowania uzyskuje się gdy strop ten projektowany jest jako minimum dwuprzęsłowy, o stosunku rozpiętości przęseł sąsiednich nie mniejszym niż 0,7.

Zgodnie z normą PN-B-03264:2002 we wszystkich rodzajach stropów gęstożebrowych (do których zalicza się stropy TERIVA) należy stosować konstrukcyjne zbrojenie podporowe jak podano w p.5.5.

Stropy o rozpiętości podanej w tablicy 3 wymagają wykonania strzałki odwrotnej ugięcia (wygięcie w górę w stosunku do podpór stałych stropu) o wartości 15 mm.

Długość oparcia belek na podporze stałej (ścianie, podciągu)nie może być mniejsza niż 80 mm.

Tablica 3. Długość belek, dla których wymagana jest strzałka odwrotna

W przypadku stropów dla budownictwa mieszkaniowego zaleca się stosowanie stropów o większej wysokości, bardziej sztywnych, szczególnie gdy nie będą wymagały wykonania strzałki odwrotnej, gdyż przy takich stropach ewentualne występowanie uszkodzeń ścianek działowych i wypraw będzie mniejsze niż przy stropach wiotkich (niższych).

Zwraca się uwagę, że przejęcie modelu ciągłego do obliczania ścian murowanych (PN-B-03002:1999 wraz ze zmianą Az 1 z 2001 r. i Az 2 z 2002 r.) powoduje konieczność uwzględnienia przy sprawdzaniu nośności momentu zamocowania.

5.2 OBCIĄŻENIA STROPÓW

Stropy TERIVA mogą przenosić obciążenie równomiernie rozłożone lub obciążenie zastępcze równomiernie rozłożone przypadające na 1 m² stropu nie większe niż podano w tablicy 4.

Tablica 4. Największe obciążenia stropu TERIVA, w kN/m².

5.3 MOMENTY ZGINAJĄCE I SIŁY POPRZECZNE PRZENOSZONE PRZEZ STROPY

Największe momenty zginające i siły poprzeczne przenoszone przez pojedyncze żebro stropu TERIVA podano w tablicach 5 ÷ 9. w tablicach tych rozpiętość modularna stropu l równa jest długości belki stropowej i jest wielokrotnością n  200 mm (pomija się tutaj skrócenie długości belki z kratownicą KJ o 15 mm – rys. 10 b), a rozpiętość efektywna l_eff jest rozpiętością według p. 4.4 i przyjmowaną w obliczeniach statycznych

Tablica 5. Największe wartości momentów zginających i sił poprzecznych przenoszonych przez pojedyncze żebro stropu TERIVA 4,0/1

Tablica 6. Największe wartości momentów zginających i sił poprzecznych przenoszonych przez pojedyncze żebro stropu TERIVA 4,0/2

Tablica 7. Największe wartości momentów zginających i sił poprzecznych przenoszonych przez pojedyncze żebro stropu TERIVA 4,0/3

Tablica 8. Największe wartości momentów zginających i sił poprzecznych przenoszonych przez pojedyncze żebro stropu TERIVA 6,0

Tablica 9. Największe wartości momentów zginających i sił poprzecznych przenoszonych przez pojedyncze żebro stropu

TERIVA 8,0

5.4 PRZEIEG OBLICZEŃ

Efektywną rozpiętość stropu wyznacza się ze wzoru:

gdzie:

l_n – rozpiętość stropu w świetle podpór;

  – długość oparcia belek stropowych na podporze stałej (nie mniejszej niż 80 mm).

Stropy TERIVA obciążone równomierni e sprawdza się przez porównanie obciążeń działających na strop z podanymi w tablicy 4.

Jeżeli na strop działa inny układ obciążeń lub jeżeli strop pracuje w innym układzie statystycznym niż belka wolno podparta (z wyjątkiem stropu TERIVA 4,0/1, przy l > 6,0 m, gdy strop ten rozpatrywany jest jak ciągły), to dodatnie wartości momentów zginających i sił poprzecznych nie mogą przekraczać wartości podanych w tablicach 5 ÷ 9. podane tam wartości momentów od obciążenia obliczeniowego określają nośność stropu na zginanie w przekroju środkowy, wartości momentów od obciążenia charakterystycznego wynikają z ograniczenia ugięcia stropu, a siły poprzeczne od obciążenia obliczeniowego określają nośność stropu na ścianie w strefie przypodporowej. Zbrojenie nad podporami, z uwagi na moment ujemny, należy wyznaczyć według PN-B-03264:2002. Przekrój tego zbrojenia nie możne być jednak mniejszy niż przekrój zbrojenia podporowego p.4.5.

W przypadku stropów TERIVA z belkami zbrojonymi kratownicami KJ, na których oprócz obciążenia równomiernie rozłożonego działa siła skupiona, dodatkowo należy sprawdzić czy moment zginający pod tą siłą, jest nie większy niż moment zginający w tym przekroju wyznaczony jak dla belki swobodnie podpartej obciążonej równomiernie obciążeniem według tablicy 4.

Ścianki działowe uwzględnia się w obliczeniach stropu zgodnie z PN-82/B-02003. w przypadku ścianek działowych o ciężarze (łącznie z wyprawą) nie większymi niż 2,5 kN/m² do obliczeń przyjmuje się obciążenia zastępcze równomiernie rozłożone. Natomiast gdy ciężar ścianki działowej przekracza 2,5 kN/m², a ścianka usytuowana jest: prostopadle do żebra – uwzględnia się ją przez obciążenie żeber siłami skupionymi w miejscu położenia ścianek równolegle do żeber – pod ścianką zwykle projektuje się żebra wzmocnione przyjmując, że na żebra bezpośrednio obciążone przypada 50% ciężaru ścianki, a na żebra sąsiednie – po 25%.

Wymiarowanie dodatkowych elementów stropu tzn. żebra, podciągów, wymiarów, itp. przeprowadza się zgodnie z PN-B-03264:2002.

5.5 ZBROJENIE PODPOROWE

Zgodnie z normą PN-B-03264:2002, p. 9.2. każdy strop gęstożebrowy na podporze powinien mieć zbrojenie górne o polu przekroju nie mniejszym niż 0,2 pola przekroju zbrojenia dolnego w przęśle, zdolne do przeniesienia siły rozciągającej nie mniejszej niż 40 kN/m szerokości stropu.

Zaleca się stosowanie zbrojenia podporowego z prętów ze stali klasy A-III N w postaci siatek zgrzewanych płaskich według rysunku 16 lub siatek zginanych według rysunku 17.

Rozpiętość stropów, przy których należy stosować odpowiedni rodzaj siatki podano w tablicy 10.

Tablica 10. Zakresy stosowania siatek płaskich i zginanych

Siatki płaskie układa się wzdłuż wszystkich podpór stałych stropu, na których opierają się belki. Na podporach środkowych układane są siatki P-1, a na podporach skrajnych – siatki P-2.

Siatki zginane układa się we wszystkich żebrach stropowych; na podporach środkowych – siatki zginane Z-1, a na podporach skrajnych – siatki zginane Z-2.

Siatki płaskie zbrojenia podporowego
a) siatka P-1; b) siatka P-2

Siatki zginane zbrojenia podporowego
a) siatka Z-1 (dla przypadku ciągłości belek sąsiednich przęseł – pręt Nr 2 należy wyciąć na budowie na długości około 200 mm nad zbrojeniem wieńca); b) siatka Z-2 (dla przypadku przesunięcia belek sąsiednich przęseł); c) siatka po zagięciu.

Przykłady zastosowania siatek podporowych płaskich (siatki układa się na całej długości ściany nośnej; połączenie siatek na zakład o długości 150 mm)

Przykłady zastosowania siatek podporowych zaginanych

Przykłady zastosowania siatek podporowych zaginanych

6. SKŁADOWANIE I TRANSPORT PUSTAKÓW I BELEK STROPOWYCH

6.1 SKŁADOWANIE I TRANSPORT PUSTAKÓW

Podłoże, na którym są składowane pustaki powinno być równe i suche. Pustaki należy składować w stosach o nie więcej niż sześciu warstwach, układając je otworami skierowanymi pionowo. Sposób układania powinien zapewniać przewiązywanie pustaków w sąsiednich warstwach.

W okresie możliwego występowania ujemnych temperatur, pustaki należy zabezpieczyć przed opadami atmosferycznymi.

Transport pustaków może odbywać się dopiero po osiągnięciu przez beton wytrzymałości docelowej.

Na środkach transportowych pustaki należy układać otworami pionowo, dłuższym wymiarem w kierunku jazdy. Poszczególne warstwy pustaków powinny być przełożone materiałem wyściółkowym o grubości co najmniej 20 mm.

Pustaki nie powinny wystawać więcej niż 100 mm ponad górne krawędzie ścian środka transportowego. Całość ładunku powinna być zabezpieczona przed zmianą położenia w czasie jazdy. Wszelkie uderzenia i rzucanie pustaków przy załadunku i wyładunku nie są niedopuszczalne.

6.2 SKŁADOWANIE I TRANSPORT BELEK

Belki należy składować na równym i suchym podłożu, na dwóch podkładach o grubości 80 mm, szerokości 100 mm, ułożonych poziomo w odległości około 1/5 długości od jej końców. Następną warstwę belek należy układać na dwóch podkładkach drewnianych o grubości min. 30 mm i szerokości 80 ÷ 100 mm. Podkładki powinny być ułożone nad podkładkami dolnymi, na węzłach pasa górnego dolnej belki. Liczba warstw belek w jednym stosie nie powinna być większa niż pięć.

W jednym (stosie) mogą być składowane belki tego samego typu i długości.

W czasie składowania belki stropowe zaleca się zabezpieczać przed opadami atmosferycznymi.

Belki stropowe mogą być transportowane dowolnymi środkami, przy czym sposób ich układania na środkach transportowych powinien być analogiczny jak przy składowaniu. Belki powinny wypełniać cała przestrzeń ładunku środka transportowego i być zabezpieczone przed zmianą położenia w czasie transportu.

Do podnoszenia i przenoszenia belek należy stosować specjalne uchwyty lub zawiesza umożliwiające chwytanie belek w węzłach pasa górnego, w odległości około 1/5 długości belki od jej końców. Nie dopuszcza się przenoszenie belek za pręty górne między węzłami. W czasie załadunku i rozładunku nie dopuszcza się rzucania belek ani uderzania nimi o inne przedmioty lub przedmiotami o belki.

7.WYKAZ DOKUMENTÓW ZWIĄZANYCH

NORMY

PN-B-03264:2002 Konstrukcje betonowe, żelbetowe i sprężone. Obliczenia statyczne i projektowanie (wraz z poprawką Ap1:2004).

PN-82/H-93215 Walcówka i pręty stalowe do zbrojenia betonu.

PN-ISO 6935-2:1998 Stal do zbrojenia betonu. Pręty żebrowane.

PN-ISO 6935-2/AK-2:1998 Stal do zbrojenia betonu. Pręty żebrowane. Dodatkowe wymagania stosowane w kraju.

APROBATY TECHNICZNE

Aprobaty Techniczne ITB dotyczące stali do zbrojenia betonu o numerach:

AT-15-2305/99; AT-15-2498/2002; AT-15-2925/99; AT-15-3660/2001; AT-15-3892/99;  AT-15-4040/99; AT-15-4120/2000; AT-15-4607/2000; AT-15-4608/2000; AT-15-4609/2000; AT-15-4624/2000; AT-15-4797/2001; AT-15-6050/2003; AT-15-6080/2003.

INSTRUKCJA ITB

Nr 394/2004 Zasady doboru podłóg z uwagi na izolacyjność od dźwięków uderzeniowych stropów masywnych.

Nr 409/2005 Projektowanie elementów żelbetowych i murowych z uwagi na odporność ogniową